In een spannende wedstrijd heeft afgelopen zaterdag ook het 3e van de Eemvogels het kampioenschap in de najaarscompetitie gepakt. In de laatste seconden werd het 12-12 waarmee we de titel veilig stelden.
Het 3e begon de competitie goed. In de eerste wedstrijd pakten we thuis de overwinning op de vooraf verwachte moeilijkste tegenstander van de competitie. We wonnen met 11-5 van Reehorst ’45. De tweede wedstrijd zagen we als een “tussendoortje” tegen Activitas, een tegenstander waar je moeiteloos van moet winnen. Winst, 8-14, was er dan ook, maar toch minder makkelijk dan verwacht.
Vervolgens zouden we thuis tegen medekoploper Animo moeten aangetreden, echter op verzoek van Animo werd deze wedstrijd uitgesteld en daardoor ingepland op het inhaalweekend afgelopen zaterdag. Dat dit de strijd om het kampioenschap zou worden wisten we toen nog niet. Dus speelden we de week erna eerst uit tegen Animo. In een zeer goede wedstrijd versloegen we de medekoploper op eigen bodem met 8-12 waardoor het kampioenschap volledig in handen lang van de S3.
Een overwinning uit bij Reehorst ’45 zou een kampioenschap zo goed als zeker veiligstellen. We wonnen echter niet van Reehorst ’45. Na lang te hebben voorgestaan speelden we een 7-7 gelijkspel. De laatste wedstrijd thuis tegen Animo werd dus de strijd om het kampioenschap. En een strijd werd het.
Vooraf was het duidelijk, gelijkspel of winst was genoeg, verlies zou de titel voor Animo betekenen. Waar de Eemvogels met haar eigen team op het veld stond, met invalsters voor de geblesseerd Rianne, kwam Animo met maar liefst 17 spelers aanzetten. Het eigen team en een team met wissels uit andere hoger spelende teams. Hoe vreemd dan ook, dit gaf rust bij de Eemvogels, als het op deze manier moet, hebben wij niets te verliezen. We gaan strijden en zien wel wat er op het einde op het scorebord staat.
Animo begon met haar “eigen” team aan de wedstrijd, een wedstrijd die overigens zeer fysiek en hard zou worden. We starten goed en als snel stond het 1-0. Na de gelijkmaker van Animo ging het tot 3-3 gelijk op. Toen sloegen we een gaatje, van 5-3, naar een 9-5 ruststand. Echter was er bij Animo al wat gewisseld en na rust stonden er nog precies 2 eigen dames in het veld en voor de rest alleen maar spelers en speelsters uit hogere teams.
Vrij vlot na de spelhervatting werd het 9-7. Na de 10-7 ging het naar 11-10. Het zou toch niet… En ja hoor, 5 minuten voor tijd was daar de gelijkmaker van Animo, 11-11, nog steeds genoeg voor de Eemvogels. De spanning werd merkbaar en 2 minuten voor tijd viel daar de 11-12. Het kampioenschap leek verloren, maar de strijd werd niet opgegeven. Met nog een minuut te spelen kwam er een grote kans voor de Eemvogels. Helaas net geen doelpunt. Er kwam een tegenaanval met een schot. Zou dit de beslissing zijn? Nee gelukkig niet. De tijd tikte weg, de klok stond stil, inmiddels leek het eindsignaal er toch echt aan te komen. Nog 1 aanval, een doorloopbal, een verdedigende actie van achter op de dame en een strafworp voor de Eemvogels!
Het was aanvoerder Patrick die de verantwoordelijkheid op zich nam. Hij ging staan en legde de bal er keurig in. Het was 12-12. Zijn we dan toch kampioen? Animo mocht nog 1 keer de bal uitnemen, een mislukt schot en het beslissende fluitsignaal van Rick, die de wedstrijd prima leidde.
Een verdient kampioenschap voor het 3e van de Eemvogels, wat na afloop met wat drankjes, bittergarnituur en pizza’s gevierd werd in ons vertrouwde “Eemvogels Nest”.
