Het zag er zo goed uit voor de C1 van De Eemvogels voorafgaand aan de wedstrijd waar het kampioenschap alsnog binnengehaald kon worden, maar het lukte de C1 niet om de winst te pakken. Een mooie tweede plaats!
De Soesters mochten de laatste wedstrijd thuis aantreden tegen het op de laatste plaats staande MIA. Vooraf was al bekend dat Sparta gewonnen had en dat alleen winst volstond om (mede) kampioen te worden. Toch was er geen sprake van onderschatting, MIA stond dan wel laatste maar de uitwedstrijd was maar moeizaam met 1 doelpunt verschil gewonnen.
De Eemvogels kwamen goed uit de startblokken en er volgde direct 8 tot 9 grote kansen, maar er leek wel de bekende “deksel” op de korf te zitten. Waar de Soesters de kansen niet verzilverden was het MIA die wel direct de eerste twee kansen benutte en een 0-2 op het scorebord zette. Blijkbaar gaf dit een bepaalde druk op team van De Eemvogels en werd er steeds minder goed gekorfbald. De bal ging niet snel genoeg rond, waardoor het team continu vastgezet werd en de vrij dame/heer niet meer gevonden werd.
Het spel raakte daarmee in een zeer stilstaande wedstrijd vanaf beide kanten waarin weinig gebeurde tot aan de rust. In de rust werd aangegeven om het tempo omhoog te gooien en te laten zien dat er de wil was om kampioen te worden.
Na de rust kwam er een heel ander Eemvogels uit de kleedkamer, een ploeg die de moed nog niet had opgegeven en duidelijk liet zien dat zij toch die winst wilde binnen te halen. Binnen 10 minuten na rust was het Igmar die met 2 mooie doorloopballen De Eemvogels langs MIA bracht. Met nog 15 minuten te spelen was het 2-2 en was De Eemvogels een klasse beter dan MIA.
Opgezweept door het in grote getalen aanwezige publiek gaf de C1 alles wat ze hadden. Het was tot twee keer toe Flora die de bal in de korf liet vallen echter werden beide doelpunten afgekeurd. De ene kans volgde na de andere kans en de uitstekende verdediging van De Eemvogels veroverde continu weer snel de bal. Blijkbaar was dit dan zo’n wedstrijd waarin passie, inzet en het knokken als team niet altijd oplevert wat het zou moeten, dat ene doelpuntje die het verschil maakt tussen een kampioenschap en een nog steeds hele mooie 2e plaats. De spanning voelde je in het veld, bij de coaches en het publiek.
Ondank het geluk dat MIA de kansen die zij kregen, waaronder twee keer een strafworp, niet benutte was er de “pech” dat de bal er niet in ging. Een gelijkspel was het eindresultaat met nog steeds een hele mooie 2e plaats in de eindstand. Na afloop werd dit mooie resultaat dan ook bestempeld met een lekker frietje en drinken in de kantine.
